تحقیق در مورد خانه های قدیمی 96|انشا در مورد خانه های روستایی

این روزها دیگر از آن خانه ها خبری نیست، بناهایی که هم مناسب ترین جا برای سکونت ساکنانشان بودند و هم شاهکار معماری توی کوچه پس کوچه های باریک و قدیمی شهرهای سوزان کویری که پرسه بزنی، در پناه سایه دیوارهای بلند خاکی رنگ، به درهای کوچک رنگ و رو رفته ای برخواهی خورد که تقریبا غیرممکن است بتوانی آنچه در پشتشان پنهان شده را پیش بینی کنی.

این درها، ورودی های دالان های باریک و نیمه تاریکی هستند که شما را به یک حیاط بزرگ و وسیع می رسانند؛ حیاطی که دورتا دورش را فضاهای مختلفی پر کرده و یک خانه ایرانی را شکل داده است؛ خانه هایی که مناسب ترین مکان برای سکونت یک خانواده ایرانی بودند.

در چله تابستان های یزد و کاشان که این روزها کولرهای آبی هم حریفشان نمی شوند ساکنان این خانه ها در گذشته ذره ای احساس گرما نمی کردند یا در زمستان هایی که سرمای کویر به مغز استخوان می رسد، اتاق ها با کمترین سوختی گرم می شد.

آبی که مایه روشنی زندگی بود، بدون سیستم های لوله کشی امروزی از یک یک خانه ها می گذشت و همه را سیراب می کرد. آن سال ها، ساکنان خانه در یک عمارت زیبا و سرسبز، دور از چشم غیر، روزگار می گذراندند.

 این خانه ها برای ما ایرانی ها حریمی مقدس بودند؛ محلی برای یکپارچگی خانواده هایمان. آنها فراتر از ارزش معماری شان حریمی بودند برای آرامش و یکپارچگی خانه و خانواده.

 ● بد نیست بدانید

معمارهای سنتی تمام هم و غمشان معطوف به داخل خانه بود و نمای خانه چندان اهمیتی برایشان نداشت. متنوع ترین و پرکارترین قسمت خانه اندرونی بود تا ساکنان خانه احساس خستگی و تکرار نکنند. حیاط اندرون هیچ راهی به جز راهروی ورودی نداشت که آن هم پیچ و تاب می خورد تا ساکنان خانه از چشم نامحرم دور نگه داشته شوند. همه اینها باعث شده که معماری خانه های سنتی ایران را یک معماری درونگرا بنامند.

اتاق ها در یک خانه سنتی براساس اهمیت و کاربردشان دور تا دور حیاط چیده می شدند. اتاق های تابستانی معمولا روی ضلع جنوبی قرار می گرفتند تا در طول روزهای تابستان، کمتر در معرض آفتاب باشند و اتاق های زمستان نشین، روبه روی اتاق های تابستانی و دقیقا روی ضلعی می نشستند که در طول روز، بیشترین آفتاب به آنها بتابد. باقی فضاها هم مثل انبار، آشپزخانه و اصطبل در ردیف دوم و پشت اتاق ها جا می گرفتند.

از در یک خانه ایرانی که بروی تو، می افتی وسط یک فضای سرپوشیده که به اش می گفتند هشتی. بعد با یک زاویه ۹۰ درجه، جلویت یک راهرو که گاهی اوقات می توانست شیب کمی هم داشته باشد قرار می گرفت. به انتهای راهرو که می رسیدی، اگر غریبه بودی به بیرونی راهنمایی می شدی و اگر آشنا بودی و محرم ساکنان خانه، می توانستی مستقیم پا به اندرونی بگذاری.

خانه ها و حیاط های بزرگ خانه های قدیمی، همیشه طوری ساخته می شدند تا از بهترین جهت تابش نور خورشید استفاده کنند، از بادهای نامناسب و توفان های منطقه ای در امان باشند و رو به سمت بادهای مطبوع داشته باشند.

حیاط خانه های مناطق کویری، حداقل نیم متری پایین تر از سطح کوچه بود. در بعضی خانه ها حتی وسط حیاط اصلی هم می توانید یک حیاط عمیق تر به نام «گودال باغچه» ببینید. تمام این تمهید ها برای عمیق کردن حیاط و سایه گیر بودن و خنک شدن خانه است.

▪ کوبة در: توی یک خانه ایرانی تفکیک فضاهای زنانه و مردانه از همان دم در شروع می شد. مهمان خانه سنتی اگر یک زن بود حلقه با صدای زیر را می زد تا خانم خانه در را برایش باز کند واگر مرد بود کوبه مردانه را می زد تا وقتی صدای بم آن از توی خانه به گوش می رسید، مرد صاحبخانه بیاید و به مهمان خانه خوشامد بگوید.

▪ اتاق ها: نقاشی های روی دیوارها و گچ کاری های توی اتاق با فرش لچک ترنج و پشتی های دستبافی که بانوی hخانه توی اتاق می چید، جمعا می شدند یک اتاق ایرانی. آن زمان ها توی خانه اغنیای شهر، اتاق ها برای استفاده در فصل های خاص طراحی می شدند، مثلا این اتاق بیشتر در فصل زمستان مورد استفاده قرار می گرفته. این را می شود از سقف کوتاه اتاق حدس زد. اتاق های زمستان نشین به خاطر اینکه زودتر و با هزینه کمتری گرم شوند، جمع و جور و با سقفی کوتاه ساخته می شدند، برخلاف اتاق های تابستان نشین که وسیع و مرتفع بودند.

▪ مطبخ: من و شما به اینجا می گوییم آشپز خانه اما پدربزرگ و مادربزرگ هایمان به آن مطبخ می گفتند. مطبخ ها چون پشت اتاق های اصلی ساخته می شدند، تنها راه دسترسی شان به نور، سوراخ هایی بود که در سقفشان کار گذاشته می شد. آن ردیف سوراخ های هلالی شکل پایین عکس هم لابد اجاق های این مطبخ بزرگ بوده اند.

▪ پنجره:کافی بود کمی از صبح بگذر
پخش زنده فوتبال96|پخش زنده فوتبال پرسپولیس|پخش زنده فوتبال اروپا از اینترنت|پخش زنده فوتبال بارسلونا...